"De kleuren van het licht" is een fantasieverhaal waarvan er in België en daarbuiten geen gelijke te vinden is. Zelfs al ben je geen fan van dit genre, het zou van de wereld een betere plek maken moesten we de wijsheden uit dit boek in achte nemen.
Toen ik wist dat het boek gepland stond voor 2 december heb ik toch nog even het eerste deel gelezen. Kwestie dat alles terug fris in mijn geheugen zit. Zeggen dat het niet nodig is om het eerste deel te lezen is onzin. De boeken De Nieuwe Wereld en De Kleuren Van Het Lichtvormen een geheel. Zowel de titel, de kleur als de cover afbeeldingen zijn een meerwaarde voor het verhaal. Als je De Kleuren Van Het Licht uit hebt begrijp je de titel van het eerste deel. Door bij het begin te beginnen ga je het vervolg meer appreciëren en vallen kleine nuances veel beter op. Al is het ook perfect mogelijk om dit boek te lezen zonder voorkennis, maar of je dat wilt is nog maar de vraag. De Kleuren Van Het Licht begint met een proloog die een verkorte versie van het laatste hoofdstuk van deel 1 vertelt.
Na het lezen van het vorige deel was ik echt aan het wachten op wat er met Amina ging gebeuren. Zoals jullie in mijn review konden lezen. Of Greet Ilegems ons weer weet te boeien in de wereld van Hybrid lees je hier.
Wat vooraf ging
Hybrid, De Nieuwe Wereld vertelt ons het verhaal van Amina, een slim maar schuw meisje dat opgegroeid is tussen de wezen van een buitenwijk. Haar moeder ligt sinds de geboorte van Amina in een bizarre coma. Dus Amina, net als de lezer, weet niets van haar afkomst. En die ongekende familie geschiedenis maakt dit verhaal zo meeslepend. Wie is Amina? De Nieuwe Wereld waar natuur achter glas wordt geplaatst en de industrie heerst. Waar alles automatisch gebeurd en de elitaire schoolgaande jeugd rot en rot verwend is. Een land vol futurisme. Vreemde benamingen voor alledaagse toestellen. Over auto’s, vliegtuigen en GSM’s wordt niet gesproken. We maken kennis met de Mobile, Luchters & portables. En een oud monument in het presidentieel college dat vragen oproept.
Het vervolg
Als lezer word je, net als Amina, meegenomen naar een vreemde wereld. Je weet niet waar ze is en net als Amina voel je je een beetje verloren. Samen met Amina verken je deze wereld. Amina stelt vragen en dat is maar goed ook. Want zonder haar vragen zouden we als lezer deze wereld van Gidsen, Archis, Meanis, Agera, Ecmos, Historian en Arteno niet begrijpen. We krijgen, net als Amina, heel veel info en het duurt even om het allemaal te verwerken. Net als Amina is het voor ons ook allemaal nieuw. Je merkt dat Greet daar rekening mee heeft gehouden. Op de gepaste moment vraagt Amina aan nieuwe personages uitleg over zaken die ze niet goed begrijpt. Het is een herhaling, maar net als op school niet iedereen heeft alles van de eerste keer mee. Waardoor deze herhaling van nieuwe elementen amper opvalt. Je leert, samen met Amina, over deze wereld. Je zou bijna gaan denken dat Amina terecht is gekomen in een waar uthopia. Naarmate Amina gelukkig wordt met haar ontdekkingen voel je je als lezer meegezogen in haar nieuw gevonden geluk.
Maar de wereld van Ikken is er ook nog. Daar volgen we Gauthier die de verdwijning van Amina in vraag begint te stellen. Hij heeft zaken ontdekt die niet lijken te kloppen met wat hij weet of wat hem verteld is dat hij moet weten. Hoe meer hij erover nadenkt hoe vreemder hij het allemaal vindt. Maar in de wereld van Ikken moet je oppassen met vragen te stellen.
Greet slaagt er telkens in om een hoofdstuk te eindigen met de drang naar meer. Je “hoort” of “ziet” iets dat zou kunnen gebeuren en je wil gewoon weten wat er met je favoriete personages gaat gebeuren. Maar door de wisselwerking van de “twee verhaallijnen” moet je net iets langer op je honger blijven zitten voor je weet wat er gaat gebeuren. Of soms moet je gewoon goed tussen de regels lezen. Greet laat Amina en de lezer op een gegeven moment iets ontdekken dat niet relevant lijkt, misschien zelfs een beetje vreemd met alles wat je al geleerd hebt. De oplettende lezer zal dit terug voelen in een cadeau dat Amina krijgt en het wordt helemaal duidelijk als Amina het ons laat “zien”.
Dit boek neemt ons als lezer weer mee in een rollercoaster aan intriges, liefde, vriendschap en nieuwigheden in de wereld en, zeer voornaam, antwoorden op gesteld en niet-gestelde vragen uit het vorige deel. Er komen ook weer nieuwe vragen naar voor. En één prangende vraag blijft nog onbeantwoord. Een vraag die niet enkel bij de lezer leeft, maar ook bij bepaalde personages. Het einde van het boek speelt met je emoties dat ik bepaalde stukken met een krop in de keel heb gelezen. Je leeft als lezer echt mee met al de personages, geen personage voelt overbodig aan of als een vijfde wiel. Ik ben er zelfs zeker van dat er bij sommige mensen een traantje zal vloeien tijdens het lezen.
Hoewel dat we hier in een heel ander wereld zijn dan in het vorige deel, voelt het heel vertrouwd aan. Je ziet de wereld uit het boek tot leven komen door de gedetailleerde beschrijvingen. Wat opvalt is dat Greet hier echte levenslessen en wijsheden in verwerkt heeft die we zo in het dagelijkse leven zouden moeten toepassen. Zelfs al ben je geen fan van dit genre, het zou van de wereld een betere plek maken moesten we deze wijsheden in achte nemen. De Kleuren Van Het Licht is een fantasieverhaal waarvan er in België en daarbuiten geen gelijke te vinden is. Vanaf pagina 1 tot 348 blijf je geboeid en nieuwsgierig naar wat er diep onder de grond gaande is en hoe Amina eindelijk haar plaatsje in de wereld begint te vinden. Want niemand is onbelangrijk, iedereen heeft haar of zijn eigen vaardigheden die andere niet hebben.
Greet deze reeks is één van de rijkste ervaringen die je met ons kan delen. Het vervolg hoort eveneens thuis bij de betere Vlaamse sciencefiction- en fantasy literatuur. Het verhaal dat je wil vertellen zal iets zijn om nooit te vergeten. We hebben act I en act II gehad ik kan niet wachten op act III waar ik hoop dat de laatste vragen ook eindelijk beantwoord worden. En we het verhaal dat je al zo lang wil vertellen met je kunnen delen.
Christophe De Backer
